Z okazji Dnia życia konsekrowanego spotkałyśmy się 3 lutego 2024 – w dwóch mniejszych grupach:
– w Krakowie: u sióstr sercanek
– w Krynicy-Zdrój: w Naszym domu.
Spotkanie w Krakowie prowadził o. Robert Więcek SJ
Niektóre myśli
– z wprowadzenia do medytacji:
Posłuszny czyli oddany Bogu (Mt 26, 36-42). Posłuszeństwo jest pełnią… W posłuszeństwie najważniejsza jest miłość, oddanie. Syn jest posłuszny, bo kocha. Posłuszeństwo łączy Ojca i Syna w sposób niesamowity.
– z konferencji:
Skoro jestem córką Boga, to jestem dziedzicem/dziedziczką posłuszeństwa Syna… Posłuszny prawdziwie kocha. To miłość nim kieruje a nie lęk. … Posłuszeństwo – to dyspozycyjność, otwarcie się na Boga i Odpowiedzialną. .. Bez relacji intymnej z Bogiem nie żyjemy ślubami. … Fundamentalną rzeczą jest dialog, rozmowa … im mniej się mówi Odpowiedzialnej, tym ma ona mniej światła.
Spotkanie w Krynicy-Zdroju – z udziałem gościa brata Damiana Wojciechowskiego SJ
Podczas dnia skupienia 3 lutego 2024 roku w domu głównym Instytutu miało miejsce spotkanie z misjonarzem w Kirgistanie – bratem Damianem Wojciechowskim SJ.
Eucharystii przewodniczył o. Tadeusz Kukułka SJ. We wspólnych modlitwach towarzyszył nam brat Damian. Był on także obecny na obiedzie. W czasie spotkania opowiadał o specyfice pracy w Azji Środkowej a szczególnie w Kirgistanie. Odpowiadał na liczne pytania dotyczące życia w tym odległym od Polski kraju. Przywoływał przykłady z życia, własne doświadczenia, opowiadał także o pięknie przyrody i niezdobytych wysokich górach Kirgistanu. Spotkanie zakończyło się podwieczorkiem, modlitwą oraz serdeczną wymianą intencji modlitewnych.
Jak zwykle w marcu spotkałyśmy się w Krakowie (w sobotę 16 marca 2024.) Przyjęły nas SS. Prezentki – w Internacie przy Publicznym LO Sióstr Prezentek w Krakowie (przy ul. Szpitalnej 18).
Dzień skupienia prowadził o. Robert Więcek SJ.
Wprowadzenie do medytacji w oparciu o Mt 21, 28-32 – Przypowieść o dwóch synach
4 możliwe postawy wobec ślubu posłuszeństwa:
– usłyszał, odpowiedział „idę” i poszedł (idealna – Syn Boży)
– usłyszał, odpowiedział „idę”, ale nie poszedł
– usłyszał, odpowiedział „nie chcę” ale poszedł
– usłyszał, odpowiedział „nie chcę” i nie poszedł.
Trzecia postawa: usłyszał, odpowiedział „nie chcę” ale później opamiętał się i poszedł – dotyczy większości z nas. I to jest droga ku doskonałości.
Cechą dobrego wyboru: pragnę czynić dobro. Inną cechą: refleksyjność, świadomość – rozważył, zreflektował się. Miarą dobrego wyboru jest konkretna, pełna miłości jego realizacja, realizacja, która zawsze wraca do źródła – kim jestem, od kogo pochodzę.
Na zakończenie wprowadzenia do medytacji zostałyśmy posłane na adorację ze słowami „Dziecko, idź do mojej winnicy”. Winnica jest Pana, ale i nasza, bo jesteśmy Jego dziećmi. Nasza winnica, nasz Kościół.
