„Zażyłość z Sercem Jezusa sprawia, że serce człowieka otwiera się na cały świat” (św. Jan Paweł II). „Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu„ (Łk 2, 19).
Duchowość członkiń Instytutu Świeckiego Wynagrodzicielek Serca Jezusa i Maryi opiera się na trzech filarach: myśli św. Ignacego Loyoli, kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa i kultu Niepokalanego Serca Maryi.
Co to w praktyce oznacza? Każda z Nas winna najpierw wpatrywać się w tajemnice Chrystusa, by Go bardziej poznawać, kochać i naśladować. Dzięki temu możemy żyć duchem ignacjańskiego magis – pragnieniem wybierania tego, co więcej służy chwale Bożej i pożytkowi dusz. Możemy też nieustająco rozeznawać – biorąc pod uwagę aktualne znaki czasu, potrzeby świata i Kościoła – jak lepiej służyć Panu Bogu na drodze rad ewangelicznych w świecie. Z zażyłości z Sercem Jezusa czerpiemy moc do służby, do życia ewangeliczną miłością. Jesteśmy posłane „na granice”, aby zanosić Pana Jezusa tam, gdzie inni nie chcą, albo nie mogą iść, wchodzić w każdą rzeczywistość świata, aby ukazywać w nim dobroć i miłosierdzie Boga. Jesteśmy posłane, aby pokazywać ludziom, że „Bóg jest Miłością”, że pierwszy wyciąga do nas rękę, wprowadza pokój w serce, po to, by człowiek nie bał się i czuł się Jego dzieckiem. Prawdziwe wynagradzanie polega bowiem na tym, że – Pan Bóg w swojej sprawiedliwości przebacza i usprawiedliwia każdego grzesznika. A my na tę miłość i przebaczenie mamy otwierać się same i innym do tego pomagać.
W realizacji tych zadań umacnia nas obietnica Jezusa dana św. Małgorzacie Marii Alacoque: Ja będę twoją mocą, nie lękaj się niczego, bądź tylko uważna na mój głos … Chcemy odpowiadać swoją miłością na nieskończoną miłość Boga, która jest często przez ludzi odrzucana, lekceważona i niezauważana, by w ten sposób “realizować powołanie do wynagradzania, które jest apostolskim współuczestnictwem w dziele zbawiania świata” (św. Jan Paweł II).
Na drodze wynagradzania towarzyszy nam Maryja w tajemnicy swojego Niepokalanego Serca – które zna wszystkie nadzieje i cierpienia ludzi, rozumie zmaganie i walkę, toczące się pomiędzy <dobrem i złem>. Maryja prosi, aby mocno przylgnąć do Pana Jezusa i ofiarować Mu wszystkie swoje siły, by miłość rozlewała się na świat coraz szerszym strumieniem. W tej misji korzystamy ze środków wskazanych przez Maryję w przesłaniu w Fatimie (pokuta, modlitwa, różaniec, nawrócenie). Mamy tak formować swoje serca, aby były coraz bliżej „fiat” Maryi, byśmy mogły odpowiadać na wolę Boga tak jak Ona: „Niech mi się stanie według słowa Twego”.
